Allah’a sığınma -İsti’aze…
“Affetmeyi esas al, maruf ile emret cahillerden yüz çevir” ayeti kerimesi inzal olduğu zaman Resulullah Sallallahu Aleyhi ve Sellem:
“Ya Rabbi! Peki ya öfke anında sinirlenmemek nasıl olacak?” Buyurunca:
“Eğer sxana şeytandan bir vesvese gelip çatarsa hemen Allah’a sığın” A’raf Suresinin 200 cü ayeti kerimesi inzal olur…
وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللّهِ إِنَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ﴿٢٠٠﴾
Şu halde hayatı yaşarken, şeytanın vesvesesi, nefsin handikapları malum sadece öfke değil. Nefs, şeytan ittifakı karşısında, gönlün her türlü dalgalanmasında, manyetik bir zırh, bir koruma gibi فَاسْتَعِذْ بِاللّهِ hemen Allah’a sığın, buyrulmuştur.
Kulun Allah’a sığınabilmesi ancak kendi aczini zafiyetlerini ve Allah Azimişşan’nın kuvvetini kudretini bilmesi ve ihlas ile olur. Bu konuda müfessirler: “istiazede rüknü azam, kulun hem Rabbini hem nefsini bilmesidir, demişlerdir…
Gerçek emniyetin her şeyi bilen Allahu Teala’nın koruması ile mümkün olacağı bilinci ile tam bir yönelişle ancak ‘E’uzu billah’ denilebilir…
Nitekim İstiaze, işiten ve bilen vasıflarını anarak ‘E’uzu billahissemiil alimi mineşşeytanirracim’ ifadesi ile mümkündür.
Kurtubi Tefsirinde yer alan manidar bir rivayet…
Seleften biri talebesine, şeytan sana hataları süslediğinde ne yapıyorsun diye sorar… Talebesi, onunla cihat ediyorum, der…
Şeytan ısrarcıdır, tekrar vesvese verirse, deyince…
Ben, yine mücadeleye devam ediyorum cevabını alınca Üstad, bu iş böyle uzar gider sen bir koyun sürüsüne rastlasan, köpeği sana havlayarak saldırdığı zaman, köpekle mücadele zahmetli olur, en iyisi sen sürünün sahibinden yardım iste, en kolay kurtuluş budur, der…
